Nic.

P: Coś się stało?
J: Nic. 

W jednym "nic" może być zawarte dużo negatywnych emocji. Irytacja, złość, obawa, lęk...

P: Nie taką odpowiedź chcę usłyszeć, przecież wiesz.
J: Nadal nic.  

Krótkie spojrzenie. Kątem oka dostrzegam dłoń wędrującą na mój kark. Ooo nie! Nie dam się tak łatwo sprowadzić do parteru. Unik. I próba ucieczki. 

Tyle razy już próbowałam i za kazdym razem niczego to nie zmieniało. Za każdym razem lądowałam dokładnie tam, gdzie chciał, żebym była. Teraz jednak jestem zbyt wkurwiona, żeby to zaakceptować. 

Chwila szarpania. Boli za bardzo. Chuj. Uklęknę. Trudno. 

P: A teraz odpowiedz mi na pytanie. Czemu jesteś zła? 

Milczenie. Policzek. Jeden. Po kolejnej chwili milczenia, drugi. Odpowiadam krótkim warknięciem. 

https://cutt.ly/IcbIszk
P: Wkurwiaj się ile chcesz. Będziesz tu klęczeć dopóki nie odpowiesz.
J: To w ogóle nie chodzi o Ciebie! Nie chcę o tym rozmawiać!
P: Trudno. I nie szkodzi, że nie chodzi o mnie. Chcę wiedzieć. 

Milczenie. Policzek. Kolejny. 

Chyba tym razem nie tędy droga. Dłoń znów wędruje na mój kark. Dwa okrzyki bólu i już mój nos znajduje się kilka milimetrów od podłogi, a na moich plecach najpierw lądują jego nogi, a później kubek z kawą. 

P: Mamy czas. 

Krew się we mnie gotuje. No tak to, kurwa, nie będzie! 

Albo i będzie, bo jeszcze dobrze nie pomyślałam, o tym żeby wpaść w szał, a poczułam palce zaciskające się na moich włosach na tyle boleśnie, że myśl o buncie jakoś mi minęła. Na chwilę. 

P: Wiesz, że będzie bolało jeszcze bardziej. Po cóż sobie to robisz? I tak dostanę to, czego chcę... 

Komentarze

  1. charlotte4 kwietnia 2021 11:05

    Właśnie... Pewny siebie i zdeterminowany Dominujący zawsze dostanie to czego chce, a jednak czasami trzeba najpierw z Nim przegrać by to zrozumieć. I mnie się to zdarza, choć nie często i nie ogarniam fenomenu tego zjawiska...

    OdpowiedzUsuń
  2. arabelka5 kwietnia 2021 00:32

    To jedno małe "NIC" a niesie za sobą tyle emocji.... dobrze że jest Ktoś, Kto chce i potrafi je rozszyfrować w taki czy inny sposób

    OdpowiedzUsuń
  3. orja8 kwietnia 2021 03:40

    Ależ mi ta historia poprawiła humor... bo ja też często używałam "nic"... teraz to już się poddałam :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Królowa szukania dziury w całym.

Obraz
Godziny dyskusji. Dziesiątki rozmów. Tygodnie przemyśleń i analiz. Kroczek po kroczku. Bariera po barierze.  Sytuacja. Bardzo codzienna.  S(hila): To co z tymi paznokciami? No bo zrobiłam, tylko teraz nie wiem czy malować.  W(ilk): Nie. Miało być całkiem naturalnie.  Tak BTW, to mam okropny, brązowy kolor włosów, który przejdzie w jeszcze okropniejszy myszowaty i ani jednego pomalowanego paznokcia. Jeszcze trochę i będę wyć do księżyca.  S: No ale jak to tak... Bez malowania. To okropnie jest przecież! I to na stopach! W: Jeśli chcesz na wyjazd, to ewentualnie możesz, ale jeśli chodzi tylko o Ciebie, to nie.  Ale że jak to? To, że ja chcę to bez znaczenia jest? No jak to tak...?  No niby inaczej zinterpretować się nie da... Tylko... Tylko, że gdzieś z tyłu głowy, dalej mi dzwoni, że to DLA MNIE. Dla zaspokojenia MOJEJ potrzeby.  Niby zdaję sobie sprawę, że sama sobie psuję i że zabieram sobie przyjemność, którą normalnie bym z takiej sytuacji czer...
Czytaj więcej

Grunt to...

Obraz
Grunt to mieć plan.  Znaczy...  To dopiero połowa gruntu jest. Druga połowa jest wtedy, kiedy oprócz posiadania planu, ma człowiek postanowienie, żeby się tego planu trzymać.  Chociaż w zasadzie...  Tak w zasadzie, to ten grunt chyba jednak trzeba podzielić na trzy części.  Plan. To raz. Chęci do realizacji. To dwa. A trzy... Trzecia część wymaga tego, żeby nie zniechęcać się, kiedy pierwsze dwa punkty wezmą w łeb.  Bo zawsze biorą. Albo plan niedostosowany do realiów; albo nie ta faza księżyca i nagle wszystko wydaje się bez sensu i znikają chęci wszelakie; albo ni z tego, ni z owego wszystko wywraca się do góry nogami i nagle trzeba z końca układu pokarmowego wytrzasnąć nowy plan i nowe pokłady chęci (no bo przecież jak poprzedni plan wybrał się na wycieczkę i nigdy nie wrócił, to ten nowy też może, więc w sumie po co zaczynać). No dobrze. To co z tym planem?  Plan jest prosty.  Po pierwsze, przestać sobie dawać przyzwolenie na żarcie wszystkieg...
Czytaj więcej

Już nie.

Obraz
Nie wiem jak zabrać się do tego postu. Dużo emocji. Takich, których wystąpienia się nie spodziewałam.  Zastanawiałam się swego czasu, czy aby na pewno traktuję tę relację poważnie. Czy podchodzę do niej tak... Kutwa, no właśnie, jak? Jak spodziewałabym się, że powinnam? Tak jak sobie wyobrażam "prawilną" relację? W każdym razie tak, żebym spojrzała i powiedziała, że wszystko jest git.  Zastanawiałam się.  I się już, kurwa, nie zastanawiam.  Zadzwonił. Oznajmiłam. Reakcja. Dość szybka. Kategoryczna. Spuściłam z tonu. Faktycznie nie zabrzmiało to dobrze. Nawet w moich uszach.  W: Nie wolno Ci takich decyzji podejmować samej.  I to jest ten moment, kiedy szczątkowe informacje nagle wpadają w odpowiednie otwory, system szybkiego reagowania się załącza i człowiek dostaje informacyjną cegłą w ryj.  J: No ale wiesz... Tak w zasadzie, to jeszcze nic takiego się nie stało. W sumie jeszcze tego nie zrobiłam...  Próba ratunku. W sumie, przekonana byłam, że t...
Czytaj więcej