To dopiero początek

Seks jest ważny.
Jedyną rzeczą, o której człowiek myśli częściej niż o seksie, jest brak seksu. Ot co, kurwa! 

No dobra, mogłam się nie stawiać i grzecznie wykonać o co mnie "poproszono". Mogłam? No niby mogłam... 

Aczkolwiek bardziej "niby" niż "mogłam". 

P: Nie wolno Ci dojść. 
J: Ale.. Jak to? Tak wcale? 
P: Proś, a może będzie Ci dane! 

Moja po części zszokowana, po części nabzdyczona mina wywołuje u niego salwę śmiechu. Lubię, kiedy się śmieje. Lubię nawet, kiedy śmieje się ze mnie. 

Zaczyna mnie dotykać. Powoli i delikatnie. Od niechcenia. W zasadzie to bardziej miziać. Tyle, że to bez znaczenia, bo równie dobrze mógłby mnie w tej chwili pieprzyć. 

J: Nie brakuje mi dużo... 
P: Nie szkodzi. 

Pfff! Jemu może i nie! Choć przecież wiem, że dopóki nie dostanę pozwolenia to ni chuja... Nawet jakby mnie na bunty wzięło... Ot, ciężka ręka sprawiedliwości. 

W moim wnętrzu ląduje wibrujące jajeczko, a na moich nadgarstkach zaciska się lina. Silne palce zaciskają się na włosach na karku i wloką mnie do drążka zamontowanego we framudze drzwi. Nie może to oznaczać niczego innego jak tylko chłostę. 

Niby nie może. A jednak moje biodra zostają lekko pociągnięte do tyłu i czuję lepki, zimny żel spływający między moje pośladkami. Zaczynam się szarpać, choć i tak wiem, że to bez sensu, że i tak niczego nie wskóram. Lekki ból połączony z dyskomfortem rozpoczynają to doświadczenie, a i tak wiem, że za chwilę nie będę chciała, żeby przestał. Choć oczywiście, za cholerę nie powiem tego na głos. Moje ego by tego nie zniosło. 

Nie trwa to długo, a miejsce mojego Pana zajmuje korek. Niewielki. Odczuwalny. 

Ha! Nie myliłam się jednak! Po prostu kolejność nie ta! 

W jego dłoniach ląduje bambusowy kijek. Mam milczeć. Nie jestem pewna czy uwielbiam, kiedy nakazuje mi milczenie, czy jednak tego nie nawidzę. 

Chociaż jednak chyba uwielbiam. Wszystkie odczucia wędrują wtedy do wewnątrz. Bez możliwości uniknięcia, wyciszenia czy ucieczki. 

https://cutt.ly/FbCDHYs
Zaczynam wyłapywać rytm uderzeń. Po każdym krótka przerwa. Na uspokojenie. Żebym nie krzyczała. Wtedy musiałby zacząć od początku. 

Czuję, że moje uda są już lepkie. 

Pan mija mnie, staje przede mną, zerka mi w oczy i bierze do ust lewy sutek miażdżąc między palcami prawy. Po chwili zmiana. I jeszcze raz. I jeszcze raz. 

I jeszcze kilka razy. 

J: Proszę... 
P: To dopiero początek... 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Królowa szukania dziury w całym.

Obraz
Godziny dyskusji. Dziesiątki rozmów. Tygodnie przemyśleń i analiz. Kroczek po kroczku. Bariera po barierze.  Sytuacja. Bardzo codzienna.  S(hila): To co z tymi paznokciami? No bo zrobiłam, tylko teraz nie wiem czy malować.  W(ilk): Nie. Miało być całkiem naturalnie.  Tak BTW, to mam okropny, brązowy kolor włosów, który przejdzie w jeszcze okropniejszy myszowaty i ani jednego pomalowanego paznokcia. Jeszcze trochę i będę wyć do księżyca.  S: No ale jak to tak... Bez malowania. To okropnie jest przecież! I to na stopach! W: Jeśli chcesz na wyjazd, to ewentualnie możesz, ale jeśli chodzi tylko o Ciebie, to nie.  Ale że jak to? To, że ja chcę to bez znaczenia jest? No jak to tak...?  No niby inaczej zinterpretować się nie da... Tylko... Tylko, że gdzieś z tyłu głowy, dalej mi dzwoni, że to DLA MNIE. Dla zaspokojenia MOJEJ potrzeby.  Niby zdaję sobie sprawę, że sama sobie psuję i że zabieram sobie przyjemność, którą normalnie bym z takiej sytuacji czer...
Czytaj więcej

Grunt to...

Obraz
Grunt to mieć plan.  Znaczy...  To dopiero połowa gruntu jest. Druga połowa jest wtedy, kiedy oprócz posiadania planu, ma człowiek postanowienie, żeby się tego planu trzymać.  Chociaż w zasadzie...  Tak w zasadzie, to ten grunt chyba jednak trzeba podzielić na trzy części.  Plan. To raz. Chęci do realizacji. To dwa. A trzy... Trzecia część wymaga tego, żeby nie zniechęcać się, kiedy pierwsze dwa punkty wezmą w łeb.  Bo zawsze biorą. Albo plan niedostosowany do realiów; albo nie ta faza księżyca i nagle wszystko wydaje się bez sensu i znikają chęci wszelakie; albo ni z tego, ni z owego wszystko wywraca się do góry nogami i nagle trzeba z końca układu pokarmowego wytrzasnąć nowy plan i nowe pokłady chęci (no bo przecież jak poprzedni plan wybrał się na wycieczkę i nigdy nie wrócił, to ten nowy też może, więc w sumie po co zaczynać). No dobrze. To co z tym planem?  Plan jest prosty.  Po pierwsze, przestać sobie dawać przyzwolenie na żarcie wszystkieg...
Czytaj więcej

Już nie.

Obraz
Nie wiem jak zabrać się do tego postu. Dużo emocji. Takich, których wystąpienia się nie spodziewałam.  Zastanawiałam się swego czasu, czy aby na pewno traktuję tę relację poważnie. Czy podchodzę do niej tak... Kutwa, no właśnie, jak? Jak spodziewałabym się, że powinnam? Tak jak sobie wyobrażam "prawilną" relację? W każdym razie tak, żebym spojrzała i powiedziała, że wszystko jest git.  Zastanawiałam się.  I się już, kurwa, nie zastanawiam.  Zadzwonił. Oznajmiłam. Reakcja. Dość szybka. Kategoryczna. Spuściłam z tonu. Faktycznie nie zabrzmiało to dobrze. Nawet w moich uszach.  W: Nie wolno Ci takich decyzji podejmować samej.  I to jest ten moment, kiedy szczątkowe informacje nagle wpadają w odpowiednie otwory, system szybkiego reagowania się załącza i człowiek dostaje informacyjną cegłą w ryj.  J: No ale wiesz... Tak w zasadzie, to jeszcze nic takiego się nie stało. W sumie jeszcze tego nie zrobiłam...  Próba ratunku. W sumie, przekonana byłam, że t...
Czytaj więcej